“Want die blikken in je ogen, zeggen alles tegen mijIk weet dat ik jou kan helpen, maar je moet zelf willen!”Bron: Geef mij nu je angst – Guus MeeuwisMensen, ik kan ze non-verbaal heel goed lezen. Prik snel door maskers heen. Weet hoe je je echt voelt, ook al wil je iets anders (onbewust of bewust) laten blijken. We liegen ook graag tegen anderen, alsmede tegen onszelf.  Wanneer een ander te dichtbij komt, voelt dat te kwetsbaar. Daarom ben ik daar vaak in ontkend.  Toen ik een jong meisje was, heette dat bijdehand en een grote mond hebben, waarvoor je naar je kamer moest! Dan ga je aan jezelf twijfelen, kan ik mijn intuïtie wel vertrouwen, klopt mijn gevoel niet? En toch was er een sterk innerlijk weten. Ik voelde me dan niet gezien, niet gehoord, niet serieus genomen. Dat is zeker iets waar ik tegenaan ben gelopen en lang een pijnstuk is gebleven. Nu weet ik dat ik allereerst mezelf serieus moet nemen, naar mezelf heb te luisteren en mezelf te zien voor wie ik ben.Vroeger dacht ik dat iedereen zag wat ik zag, of voelde wat ik voelde. Dat anderen ook door de regels heen konden lezen. Tot ik erachter kwam, dat dat niet zo was. AHA, dat was dus mijn sensitiviteit, ik begon de kracht ervan in te zien, was ook niet bezig met het verder te begrijpen. Het was er gewoon! Heb ook veel met de nadelen geworsteld, het diepe voelen van eigen emoties, maar ook het diep meevoelen met anderen. Beïnvloed worden door energie van de ander, of te veel energie weggeven, omdat ik voelde wat de ander nodig had en ik daar de verantwoordelijkheid voor nam, zeker op werkgebied.Ik heb me destijds verzet om me te gaan inlezen in HSP. Ik had toch al een stempel (ADD). Dat was al een soort van “uit de kast” komen naar mijn omgeving. Daarnaast werkte het GGZ alleen met het DSM handboek, fluisterde een psychologe me toe, maar ik vermoed dat je HSP karakter hebt. Steeds vaker attendeerden (uiteraard andere HSP-ers) me erop dat ik me daar eens in moest gaan verdiepen. Ja, ik herkende mezelf erin en dat vond ik toen verder wel voldoende om te weten. Tot ik er echt niet meer omheen kon. Ik had er energetisch en emotioneel last van en dit zou me als coach in de weg staan. Dus ga je toch maar op onderzoek uit. Ik ontmoette zoveel andere gevoelige mensen, die al stappen verder waren dan ik en me tips en trucs mee konden geven. Sommigen daarvan vond ik te geitenwollen sok, te zweverig, te spiriwiri. Het was dan ook de kunst om te kijken wat mij wel diende. Want geen enkel mens is hetzelfde, we zijn uniek, niet in 1 hokje passend!

Iedereen kan ooit gevoelsmatig vast komen te zitten. Vast gedacht, veerkracht te vaak ingezet, burn-out, bore-out, met je ziel te lang onder je arm. Het is donker op die plek, daar in je eigen schaduw, somber toekomstperspectief maakt depressief. Je verliest je natuurlijke glans, de pret in je ogen, je voelt het niet meer! Dat waar je vroeger plezier aan beleefde, doet je weinig meer. Jezelf en je natuurlijke levenslust ergens onderweg verloren. In constant gevecht met jezelf, de grip kwijt geraakt.En dat is de zware variant, het kan ook sluimeren aan de oppervlakte, dat je ontevredenheid voelt, het “is dit alles gevoel” hebbend en daarvoor vluchten, constant op zoek naar meer vertier. Als je je innerlijke onrust maar niet hoeft te voelen. Ergens weet je wel dat het geluk niet buiten jezelf ligt, daar waar je het zo vaak in hebt gezocht. “Smekend” om erkenning, goedkeuring gevraagd. Een ander verantwoordelijk willen stellen voor jouw geluk. Tsja het vraagt MOED om te veranderen. Je hebt je eigen verantwoordelijkheid te zien en te nemen, moeite te doen, geduld te hebben. Terugval accepteren en weer door te zetten, uitproberen, compassie hebben voor je eigen proces. Naar binnen te keren, de stilte in. Voor jezelf kiezen, omdat je de moeite waard bent! Het gaat niet meer om de ander, het gaat nu eerst om JOU.Stapje voor stapje, de ene voet voor de andere blijven zetten en dan gaat het je uiteindelijk innerlijke rust, dankbaarheid, voldoening, richting, balans, vervulling, acceptatie, tevredenheid, compassie, meer flow en zelfliefde brengen!Nee het is niet makkelijk, maar het is ZO de moeite waard!! En je hoeft het absoluut niet alleen te doen, reik maar uit. Dus zit jij nog vast, bevrijd jezelf en plan HIER een vrijblijvende "I WANT TO BREAK FREE" coachsessie met mij in.Keep on Walking, blijf niet vastzitten, zet die 1e stap! Liefs,Monique

Het is zo waardevol om je eigen patronen te kunnen zien. Soms weet je wel dat je ze hebt, sommigen zijn zelfs kristal helder, maar er zijn ook van die verborgen patronen waar je een blinde vlek voor hebt of die lastiger te doorbreken lijken. Ze bewust te krijgen is iig een start voor verandering!Zal om e.e.a. te verhelderen iets vertellen over een trigger en patroon van mijzelf.Wanneer ik met dominante mensen in contact was, voelde ik geen ruimte om mezelf te zijn, dan komt er gevoel van ongelijkwaardigheid en dus onveiligheid. Mijn patroon was dat ik dan in ging binden, stil werd, mezelf kleiner maakte en voelde. En doordat dit mij een vervelend gevoel gaf, deed ik hard mijn best om dit soort mensen te mijden, er van weg te gaan. Het was gewoon geen match en ik wees dominantie af. Vanuit de kernkwadranten werd mij geleerd om daar anders naar te kijken. Mijn allergie was dominantie en mijn kwaliteit bescheidenheid. Nou ik ben idd opgevoed met kernwaarde bescheidenheid siert de mens. Leerpunt: ik mocht minder bescheiden leren zijn, dus zichtbaarder te zijn en degene die dominant is mag leren de ander meer de ruimte te bieden en niet overal overheen te walsen. Maar goed man in the mirror principe, je kunt alleen jezelf veranderen!Ik kwam 2 weken geleden de trigger dominantie weer eens tegen, dus ook mijn patroon en bijbehorende gevoelens. Eerst werd ik emotioneel, daarna kreeg ik een black-out, kon niet meer uit mijn eigen wijsheid putten en werd heel onzeker. Gevolg, ik wilde de verbinding verbreken, er van weg, dit was geen match! Ik ging dit vervolgens ventileren door mijn ongenoegen te uiten bij iemand anders. Hij zei tegen mij, Monique je kunt er van weg gaan, maar dan kom je in een andere situatie weer dominantie tegen. Je zult dit in jezelf moeten gaan oplossen. Tuurlijk hij had gelijk, het was het kleine kind in mij die sterk naar voren kwam en ooit dit patroon heeft aangenomen, aangezien zij constant omgeven was door een dominante vader.Ik ben eens rustig gaan zitten en heb eerst een brain dump gedaan, al mijn gedachten en gevoelens in flow opgeschreven in een schriftje. Hierdoor werd ik rustig en ontstond er helderheid. Het patroon werd heel zichtbaar en ik zag heel duidelijk mijn triggers (tone of voice en specifiek de blik van onbegrip en die leiden dan weer terug naar mijn kindertijd) en en ik kon er nu om lachen. De emotionele lading ging er van af, omdat ik het nu ook echt begreep. Oorsprong, aanleiding, reactie, gevolg en resultaat. De onderliggende overtuiging eruit gehaald “ik word niet gezien, niet gehoord, krijg geen ruimte om mezelf te zijn, mijn gevoel wordt niet erkend, dus ik voel me afgewezen.Is dat wel echt waar? Nee dat was niet waar. Het is zelfs bijna altijd de omgekeerde werkelijkheid.Zie ik mezelf wel, waarom geef ik mijn ruimte weg en uit ik me niet hoe ik graag benaderd wil worden en waar twijfel ik nog aan bij mezelf? En stop dan vooral de strenge innerlijke criticus, die wil oordelen en veroordelen. Compassie is wat je nodig hebt. En dan weet je dat je het een volgende keer anders kunt gaan doen, vanuit dit heldere bewustzijn en mag je jezelf gaan bekrachtigen daar waar het aandacht behoeft.Het is zo machtig om te weten dat wanneer er iets speelt van ongemak, irritatie of andere vervelende gevoelens/sensaties je altijd naar binnen mag keren en zelf-onderzoek mag gaan doen.De sleutel zit in jezelf, dus jij bent ook de enige die iets kan veranderen, de ander is slechts de spiegel, die jou uitdaagt om het aan te gaan met jezelf.Herken je dit en ben je toe aan meer bewustzijn op jouw patronen en triggers, omdat je jezelf wat anders gunt? Neem dan contact met me op voor een gratis spar sessie!Liefs,Monique

Uitzending Arjen Lubach over de wildgroei van Coaches.

Openhartigheid is mijn natuurlijke aard. Ik heb het altijd als iets moois ervaren, als mijn kracht. Hoe vaak kreeg ik niet als feedback; “wat fijn dat je zo open was, door jou durfde ik het ook” of “dit heb ik nog nooit eerder aan iemand anders verteld”.Door zelf zonder chroom te delen, prikkel je de ander om zich te openen en dan heb je de mooiste gesprekken. Diepgang in een gesprek daar krijg ik nou energie van, het maakt me blij en dankbaar. Het brengt gelijkwaardigheid en een oprechte verbinding! Het stemt mij persoonlijk heel positief dat ik iemand ben, waarbij anderen zich snel op hun gemak voelen en zich daardoor durven te openen.Maar heel veel mensen durven helemaal niet zo openhartig te zijn. Bij menig coachgesprek komt naar voren dat men de overtuiging heeft aangenomen dat dit kwetsbaar is. Dat het tegen je gebruikt kan worden. Dat het kan worden gezien als een vorm van zwakte. Jezelf kwetsbaar opstellen is voor mij niets anders dan laten zien dat je mens bent en hopelijk kan het anderen inspireren of verlossen van iets wat lang ingehouden is.Maar kwetsbaarheid is ook de moed om op te dagen als je de uitkomst niet kunt controleren. Iets doen vol overgave, terwijl het onzeker is wat er daarna gaat gebeuren. En dat is de vorm van kwetsbaarheid waar ik nu in zit, starten als zelfstandig coach en niet weten waar het me precies gaat brengen. Vroeger zou ik me door deze vorm van kwetsbaarheid laten belemmeren, want als je niet weet hoe iets gaat lopen, ben je controle kwijt en ontstaat er onzekerheid en angst. Nu denk ik daar anders over, ik omarm het rijk der onzekerheid, want juist daar ligt een rijkdom aan mogelijkheden en zekerheden die bestaan helemaal niet!Resultaat laat ik los, want je weet nooit hoe dingen lopen, dusss Keep on Walking…in vertrouwen.

Mijn persoonlijke verhaal over mijn burn-out en de weg daaruit!